Etiket: Muzaffer İzgü

"Bir varmış bir yokmuş, bir ülke varmış. Ülkenin bireyleri öyle namuslu, öyle namuslularmış ki, koskoca ülkede ilaç için olsun bir tek namussuz yokmuş. İşte bu ülkede öğretmenler öğrencilerine, büyükler küçüklerine namusu bir türlü tanımlayamıyorlarmış." Ülke yetkilileri " Bir Namussuz Aranıyor..." duyurusu yapmak zorunda kalmışlar. Bulmuşlar mıdır dersiniz? 'Bir Namussuz Aranıyor', İzgü'nün gülmece kitaplarının 23'üncüsü. "Devletin Resmi Ayısı, Rüzgâra Karşı Altı Metre İşeyen Adam, İmdat Kurtarın Bizi, Üniversite Polisi, Sülüklerden Özür Dilerim, Dört Dil Bilen Ayı..." adlı öykülerle başkalarını da içeren, beğenerek okuyacağınız bir yapıt.

Okurlara, "İşte değişik bir mizah örneği" dedirteceğinden kuşku duymadığımız bu yapıt, hemen herkesin tutkuyla izlediği 'Muzaffer İzgü Mizahı' içerisinde yeni bir sentez damarının habercisi olarak da dikkati çekmektedir. Örneğin, bir karamizah öğesini sevinç ve coşkuyla yoğurarak, onu bir umut ışığına dönüştürmek, besbelli, Muzaffer İzgü gibi ödüller kazanmış bir ustanın başarabileceği bir iş olsa gerek.
Baştan sona değin, gittikçe yoğunlaşan bir tad ve beğeniyle okuyacağınız, etkisi kalıcı bir kitaptır 'Çanak Çömlek Patladı'.

Yurdumuzda olduğu kadar dış ülkelerde de birçok ödül kazanan Muzaffer İzgü'nün, kitlelere mal olan mizahı, Sen Kim Hovardalık Kim adlı öykü kitabında da okuyanı çarpıyor. Okuyucu, bireysel gibi görünen kimi sıkıntılarının, hangi toplumsal çöküntülerden kaynaklandığını da gülerek ve düşünerek saptayabiliyor.

"Yıl 1933, aylardan ekim, günlerden 29; yani onuncu yıl...cumhuriyetin onuncu yıldönümü... İşte o gece annem tutturmuş da tutturmuş, fener alayını izleyeceğim, diye... Babam, yahu avrat ayın günün, sancın mancın tutar, hem bu karınla... demiş. Ama annem hiç öyle coşkulu bir günde evde oturmak ister mi? Komşu kadınlardan biriyle çıkmışlar evden, bir yaşındaki abim de annemin kucağında. Fener alayını eve en yakın izleme yeri, olsa olsa Saathane'nin orası... nasıl kalabalık, iğne atsan yere düşmez!... Az sonra bando öteden gözükmüş. Pıstattararaaaa... demeye başlayınca, uy anam, annemdeki sancı... Breh, kaldırımda adım atacak yer yok, yan yön insan, gerisi dükkân... annemi eve zor yetiştirmişler. Tastamam eve geldikten on dakika sonra beni doğurmuş..." Bundan sonrası kitaptan öğreneceksiniz: Zıkkımın Kökü