Enver Uzun – İran Türk Folkloru

olklor sözcüğü "Folk (halk tabakası)" ve "lore (bilgibilim)" sözlerinin birleşmesinden meydana gelmiş olup, halk biliminin kısaltılınış şekli olarak kullanılmaktadır. Halk gelenek göreneklerini, örf-adetlerini, inançlarını, efsanelerini, etnografik değerlerini inceleyen bilim dalı olan folklor Türk halk edebiyatında "halkiyat", "budun bilgisi", "halk bilimi" şeklinde dile getirilmiştir.
Folklor sözcüğü ilk olarak Rus, Fin, Poı1ekiz ve İspanyol bilginlerince benimsenmiş olup; Fransızlar folklor sözü yerine "Tradition popoulaire", İtalyanlar "Tradizioni popuları", Almanlar ise "Volkskunde" ifadelerini kullanmışlardır.
Folklor sözcüğünün geçmişi sanıldığından da eskidir. Pausanias, M.Ö.1 76-·170 yıllarında yazmış olduğu "Feriegesistes Hellados" adlı kitabında dolaştığı yerlerdeki halkiara ait mitolojik öyküleri dile getirmiştir. Meşhur coğrafyacı Strabon da M.Ö. asırda Pausanias'ı takip etmiş. Pilinius (M.Ö.23-M.S.79), Tacitus (M.S.SS-120) ve Sezar (M.Ö.101-44)da yapıtlarında folklorik değerlere yer vermişdir .