Yalçın Küçük'ün değeri ait olduğu çevreleri de eleştirebilmesinde gizli. Bir tür sol nostaljiden nefret ediyor. Kimi sol aydınların belli edebi sohbetlere sıkıştırılmasına ve bunun solculuk sayılmasına itiraz ediyor. Bunu yaparken de en önemlisi kendisini soldan koparmıyor tam tersine büyük bir bağlılıkla yapıyor bunu. Ayırt edici tarafı da bu bence. Aforoz edilmekten, yalnızlaşmaktan korkmadan bir aydın tavrı geliştirebiliyor. Militan bir tavırla, ilerlemeye engel tutum ve düşüncelere, nereden gelirse gelsin, savaş açarken, bunu bir bilim adamı inceliğinde ve klişelerden uzak bir yaratıcılıkta yapıyor. Cesaret ve yaratıcılık onda birbirinden kopmaz biçimde bağlı.
Bu kitap 80 sonlarında Toplumsal Kurtuluş dergisinde çıkmış yazılarından oluşuyor. Toplumsal Kurtuluş dergisinin, o yıllarda yeniden oluşan sol basındaki önemi inkar edilemez. Eylülizm diye formüle ettiği baskı ve yılgınlık ideolojisine karşı toplumu ve aydınları sarsma işlevi görüyor. Dili bu yüzden oldukça polemik yüklü. Tabi dönemin bazı olayları karşısındaki tavır gülümsetebiliyor. Gorbaçov'dan bir beklenti içerisinde olan yazılar okudum mesela acı bir gülümseyişle. Tabi anlayışla yaklaşmak lazım o dönem solda Gorbaçov'a bir yeni kurtarıcı payesi veren çok kişi ve kurum var. Çünkü reel sosyalizmin bir krizde olduğu ya da kendisini bir krizde olduğuna inandırdığı apaçık ortadaydı.
Şebeke 1: Network
