Eda Bildek – 1453 Fetih

Fısılda artık Hünkârım! Susarsan yok olacağım. Konuş ki yangınımla var olayım! Dokun sözcüklerime, hayat bulsun romanım. Çünkü sensin eksikliği satırlarımın... Ben seni yazmak için seçilmiş hattat! Parmaklarıma tutuşturulan kalemin mürekkebinin renginde aşkın kanı...

Yazmayı bıraksam kimse adının içimdeki aşkına dokunamayacak... Yine ne garip Hünkârım, seni yazmasam hattatlığım yarım kalacak... Beni kimse anlamayacak. Dahası adımı kimse bilmeyecek... Bir fetih kitabı yazacaktım, kaftanına kapandım. Rüyan ile sınandım... Ağır sınandım. Gözlerimde fırtınalı deniz... Sağ yanımda surlar, sol yanımda aşk... Üstümde bulut... Refakatimde fethi müjdeleyen Akşemseddin'in sesi... İçimde şehla bakışlarının dokunduğu kuyu... Her şey kuyuya dokundu... Ben susuyorum şimdi, sen konuş Sultanım! Ne olur anlat Hünkârım, aşk ile zafere varsın bakışlar...